eenzaamheid

Een paar jaar geleden maakte een prachtige jonge Hollywood ster, die zo op het eerste gezicht alles bezat wat een jonge vrouw zich maar kon wensen, een eind aan haar leven. In het briefje, dat ze achter liet stond een ongelofelijk eenvoudige uitleg – ze was ondragelijk eenzaam.

door Billy Graham, vertaling Anneke Bor

Na de dood van haar man zei koningin Victoria van Engeland: “Nu is er niemand meer die me Victoria noemt.” Hoewel ze koningin was, wist ze wat het betekende om eenzaam te zijn.

Als eerste is er de eenzaamheid van het alleen zijn. De schildwacht, die alleen op zijn uitkijkpost staat, de duizenden in inrichtingen voor psychisch zieken en degenen, die zich in eenzame opsluiting in gevangenissen en concentratiekampen bevinden, kennen de eenzaamheid van het alleen zijn. Louis Zamperini, de grote Olympische ster, vertelde over de eenzaamheid van het alleen zijn op een reddingsboot, waarop hij 47 dagen doorbracht tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De tweede soort eenzaamheid is het ontbreken van sociale contacten. De arme man, die in een groezelig appartement woont, die nooit een brief krijgt en nooit een woord van bemoediging ontvangt, die nooit eens een schouderklopje van een vriend krijgt … of die rijke man aan de top, die met zijn geld alles heeft kunnen kopen, maar geen liefde en geluk. Ze kennen allebei een eenzaamheid die slechts weinigen kunnen begrijpen.

In Johannes 5 lezen we over Jezus, die Zich in de nauwe straten van Jeruzalem begeeft. Als Hij het badwater van Bethesda bereikt, kijkt Hij naar de vele mensen, die allerlei verschillende ziektes hebben, terwijl ze wachten op iemand die hen naar het water zal brengen. Plotseling wordt Zijn aandacht getrokken door een arme man, die meer hulpbehoevend dan de rest schijnt te zijn en zachtjes vraagt Hij: “Wilt u gezond worden?” (Johannes 5:6).

De hulpeloze verlamde kijkt op en antwoordt: “Meneer, ik heb niemand die me helpt om in het water te komen, als het in beweging is” (Johannes 5:7). Denk je eens in: 38 lange, vermoeiende, treurige jaren werd deze man geteisterd door de deinende menselijke massa van Jeruzalem, en na al deze jaren moest hij tegen Jezus zeggen: “Meneer, ik heb niemand.” Hij had helemaal geen vrienden.

Je kunt een vriend hebben die je nader staat dan een broer. Jezus Christus kan je leven blij, vervuld en heerlijk maken. Er is niet één stad in Nederland, waar geen warme kerk is, waar je binnen kunt gaan en de heerlijkste mensen kunt ontmoeten. Er is een enorm netwerk van wedergeboren christenen in iedere gemeente. Op het moment dat je hun de hand schudt, weet je dat je een vriend hebt.

Maar je moet berouw hebben, je overgeven en je hart en leven aan Christus toevertrouwen. Laat Hem je zonden uit het verleden vergeven, en Hij zal je opnemen in Zijn gezin. Hij zal je aan Zijn hart drukken en je zult de warmte van het vuur voelen. Als je vandaag eenzaam bent, dan smeek ik je om tot Christus te komen en de vriendschap te leren kennen die Hij geeft.

Als derde is er de eenzaamheid, als je lijdt. Een poosje geleden ontvingen we een brief van een radioluisteraar, die al vijf jaar lang door artritis gedwongen was tot een zittende houding. Vijf pijnlijke jaren lang was ze niet in staat om zich uit te strekken of te gaan liggen, toch schreef ze: “Ik heb veel dagen alleen doorgebracht, maar nooit een eenzame dag gehad.” Waarom? Christus maakte het verschil. Met Christus als Redder en in Zijn voortdurende aanwezigheid hoef jij ook – hoewel je alleen bent – nooit eenzaam te zijn.

De vierde vorm van eenzaamheid komt door verdriet. In Johannes 11 lezen we over Maria en Martha. Lazarus, hun broer, was gestorven. Jezus was nog niet gekomen. Ze stonden bij het dode lichaam en weenden.

Misschien is de wereld voor jou ook een enorme begraafplaats geworden met maar één graf. Je hebt in de ziekenkamer gestaan en gekeken naar degene, die je het liefste was op aarde, terwijl hij of zij je ontglipte….

Je hunkert naar vriendschap, naar iemand die zijn hand uitsteekt om je tranen te drogen, die weer een glimlach op je gezicht tovert en je blijdschap temidden van je verdriet geeft. Dat is precies wat Jezus voor je kan doen. De Bijbel zegt: “Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u” (1 Petrus 5:7). God houdt van Zijn kinderen. Als je Hem wilt vertrouwen en jezelf aan Hem wilt geven, dan kan Hij je verdriet dragen.

Als vijfde is er de eenzaamheid, die veroorzaakt wordt door de zonde. In Johannes 13 vinden we het verhaal van het Laatste Avondmaal. Jezus voorzegt het verraad van Judas. Vol verbazing kijken de argeloze discipelen elkaar aan. Johannes vraagt: “Here, wie is het?”. En Jezus antwoordt: “Het is degene, die Ik een stuk brood zal geven, als Ik het in de schotel gedoopt zal hebben” (Johannes 13;25-26). En toen Hij het brood ingedoopt had, gaf Hij het aan Judas Iskariot. Dan wordt ons verteld dat de satan in Judas voer.

Onmiddellijk zegt Jezus: “Wat je doen moet, doe dat haastig” (Johannes 13:27). En de Bijbel zegt: “Zodra Judas het brood genomen had, ging hij naar buiten. En het was nacht” (Johannes 13:30). Hij ging naar buiten – uit de tegenwoordigheid van Christus – en het was nacht.

Misschien heb je ooit de vreugde en vrede gekend van geboren te zijn in Gods gezin. Je kent de warme gemeenschap met Gods volk. Je kent het geluk en de voldoening van Christus’ aanwezigheid in jou, maar je hebt gezondigd. Je bent uit de tegenwoordigheid van Christus gegaan en je hebt gezien dat het nacht is. Je mist nu de vriendschap van christenen en je hebt ook geen vriendschap met zondaars. Misschien is dit wel de bitterste vorm van eenzaamheid, een christen, die teruggevallen is…

Voor allen, die het pad van de zonde bewandelen, is er een diepzwarte nacht, die hen isoleert van alle goede en echte vriendschap. Zonde is altijd duisternis geweest. Zonde zal altijd duisternis zijn. Elke zonde waar je je moedwillig aan vastklampt, is een machtig wapen om je eenzaam te maken. Hoe ouder je wordt, hoe eenzamer je zult zijn. Ik smeek je, kom aan de voet van het Kruis en belijdt dat je een zondaar bent. Verlaat je zonden.

Christus kan je de macht geven om iedere zonde en gewoonte in je leven los te laten. Hij kan de touwen, boeien en ketenen van de zonde breken, maar je moet er eerst berouw van hebben, ze belijden, en jezelf aan Hem overgeven. Dat kan nu gebeuren en dan zul je de vrede, vreugde en gemeenschap van Christus ervaren.

Tot slot is er de eenzaamheid van de Verlosser. Er was grote vreugde tijdens het Paasfeest, maar Jezus was “veracht en verworpen door de mensen, een Man van smarten en bekend met lijden. Als iemand voor wie men het gezicht verbergt; Hij was veracht en wij hebben Hem niet geacht. Voorwaar onze ziekten heeft Hij op Zich genomen, ons leed heeft Hij gedragen. Wij hielden Hem echter voor een geplaagde, door God geslagen en verdrukt. Maar Hij is om onze overtredingen verwond en om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen. Wij dwaalden alle als schapen, wij keerden ons een ieder naar zijn eigen weg, maar de Here heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen” (Jesaja 53:3-6).

Jezus was alleen. Hij was tot het Zijne gekomen, maar de Zijnen hebben hem niet aangenomen. Als Hij gearresteerd wordt in de Hof van Gethsemané, lezen we dat “alle discipelen hem verlieten en vluchtten” (Mattheüs 26:56).

De menigte die nog zo kort geleden “Hosanna” had geroepen zou spoedig “Kruisig Hem! Kruisig Hem!” roepen (Mattheüs 21:9 27:22-23). Nu hadden zelfs zijn twaalf getrouwen Hem verlaten.

En dan horen wij Hem uiteindelijk roepen: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” (Markus 15:34). Hij werd niet alleen verlaten door Zijn menselijke vrienden, maar in dat wanhopige en eenzame uur, werd Hij – omdat hij onze zonden in Zijn eigen lichaam op het kruis droeg – verlaten door God. Jezus doorstond het lijden en het oordeel van de hel voor jou en mij.

De hel is in wezen het van God gescheiden zijn. De hel is de eenzaamste plaats in het hele universum. Jezus ging door deze hel voor jou, in jouw plaats. Nu zegt God: “Bekeer je, geloof in Christus, ontvang Christus en je zult nooit het verdriet, de eenzaamheid en de benauwdheid van de hel ervaren.”

En God belooft: “Een ieder die de naam van de Here zal aanroepen, zal gered worden” (Romeinen 10:13). Ga je Hem vandaag aanroepen

uit, Maximum-Life.